Bugün garip bir şey fark ettim. Sabah aceleyle kalkıp kahvaltı bile etmeden dışarı çıktım. Koşturarak geçti gün. Koşturdukça kendimi biraz daha unutmuşum. Sonra eve geldim, su ısıtıcısını çalıştırdım, çay koydum. O ilk yudumu aldığım an... Sanki her şey durdu. Dünya bir anlığına sessizleşti. O an fark ettim: bir fincan çay, bazen sadece içimizi değil, kalbimizi de ısıtıyor.
Bazen küçücük anlar çok büyük gelir insana. Çayın buharında, pencere kenarındaki sessizlikte, dışarıdaki kuş sesinde. Her şeyin çok hızlı aktığı bir dünyada, bir fincan çay kadar basit bir şey bile bizi yavaşlatabilir.
Belki de aradığımız mutluluk, o dev planlarda, büyük hedeflerde değil. Belki de bir dostla edilen muhabbet, güzel bir kitap ya da yalnızca bir fincan çayda gizlidir.
Bu yazıyı okuyan sen… Bugün kendine bir çay koy. Sessizce otur ve sadece o anın içinde ol. Belki sen de o sıcaklığı hissedersin.
Yazının sıcaklığını hissettim kardeşim :) Hayatta olay bu zaten ya. Küçük şeyler. Ama hayat o kadar hızlı ki. Bunları fark edemiyoruz bile.
ReplyDeleteHer sabah kahvaltı rutinimin içinde baş karakter... :) içmediğim zaman kesinlikle baş ağrısı ile kendisinin yokluğunu hissettiriyor.
ReplyDeleteKüçük ve değerli bu anı hiç bir şeye değişmem.